ေတာကိုမွီ၍သာ လူသား မ်ိဳးႏြယ္စု၏ ယဥ္ေက်းမႈ သမိုင္းခရီးရွည္ကို ခ်ီတက္ ႏိုင္ခဲ့ၾက၏။ ဥာဏ္အလင္းကိုလည္း ေတာမွာပင္ ရွာမွီး သိျမင္ခဲ့ေလၿပီ။ “ဥတုရာသီ ေတာကို မွီ၏” ဟူေသာ ေရွးလက္ေဆာင္ကေလးလည္း မေပ်ာက္ပ်က္စေကာင္း။ ထို႔ထက္ အဖိုးတန္ေသာ ပညာအေမြသည္လည္း မရွိႏိုင္ခဲ့။ ရွင္သန္မႈအတြက္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား၏ ပင္ရင္းလည္း ျဖစ္သည္မို႔တမံု႔။
ခ်ိဳေသာ အသီးကို သံုးေဆာင္ ေနရေသးသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ ေမႊး ၾကဴေသာ ရနံ႔ႏွင့္ ဗဟုအေရာင္ ပန္းလက္ေဆာင္တို႔အတြက္ မိမိတို႔မွာ ထပ္တူ ျပန္မေပးႏိုင္ပါ။ ၾကည္ေသာ ေရခ်ိဳေၾကာင့္သာ အမိႏို႔ရည္ကို စို႔ႏိုင္ခဲ့သည္။ အသို႔ ေက်းဇူး တုံ႔ရပါမည္နည္း။ သန္႔ေသာ ေလႏွင့္ ၿငိမ္းေသာ ေအးရိပ္ဆာယာေအာက္တြင္ ပညာခရီး ဆက္ခဲ့ၾကျပန္ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးစြာ တူတူပုန္းတမ္း ကစားႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရး အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။
အပြင့္အရြက္မ်ား ဆြတ္ခူးျခင္း၊ သစ္သီးဝလံမ်ား ယူသံုးျခင္းႏွင့္ အကိုင္းအခက္မ်ား ခ်ိဳးဖ်က္ရံုမကဘဲ ပင္စည္ကိုလည္း ျဖတ္ၿပီး အျမစ္ပါမက်န္ တူးဆြ ခုတ္လွဲၾကသူတို႔၏ မိုက္မဲမႈ ဒဏ္ကို အားလံုး ခံစားေနၾကရၿပီ။ ေတာကို ခုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္ကို ၿဖိဳခ်ေနဆဲ။ ျမစ္တို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို သိမ္းယူခ်င္ျပန္ေသးသည္။
ျမစ္တို႔သည့္ မာယာ မမ်ားခဲ့။ မေကာက္က်စ္ခဲ့။ သူမသည္ စီးဆင္းရံုမွ်သာ။
ေတာတို႔သည္လည္း မလွည့္စားတတ္ခဲ့။ မေျခာက္လွန္႔ခဲ့။ ပံ့ပိုးရံုမွ်သာ။
သန္႔စင္ေသာ ရိုးရာဂီတတို႔ကို ေတာမွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည္။ စိတ္၏ ရုန္႔ရင္းမႈကိုလည္း ေတာက ေျပေလ်ာ့ေစခဲ့သည္။
ျမစ္တို႔ ေကာသည့္အခါ၊ ေတာတို႔ ကြယ္သည့္အခါဝယ္ လူတို႔ ရိုင္းျပလာၾကမည္။ ကြန္ကရစ္ေတာတြင္ အဘယ္ပန္းတို႔ ရနံ႔ေမႊးပါသနည္း။ ေတာရွိပါမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း အရသာရွိမည္။ လူတို႔ အေဆြ ငါးႀကီးမ်ား၊ ငွက္ငယ္မ်ားႏွင့္ သားရဲတို႔၏ နားခိုရာ ေရက်င္း၊ ပင္ျမင့္ယံႏွင့္ ဂူအိမ္တို႔သည္လည္း မရွိသင့္ၿပီေလာ။
စိမ္းညိဳ႕ေသာ ေတာရင္ခြင္ ေနာက္ခံႏွင့္ ျပာစင္ေသာ ျမစ္ဝမ္းအိမ္တို႔မွ ေမြးဖြား လာခဲ့ ၾကသည့္ ပညာရွိ ဦးဇီးကြက္၊ ဆင္ရိုင္းႀကီးကို အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္ ညီညီညြတ္ညြတ္ အံတုခုခံ ခဲ့သည့္ ဘီလံုးငွက္၊ ကေလးကယ္ဆယ္သည့္ အံ့ဖြယ္ ဝန္ပိုငွက္ႀကီးမ်ား၊ မတူေသာ ပတ္ဝန္း က်င္ေၾကာင့္ အက်င့္စာရိတၲ ကြဲျပားရွာရသည့္ ေက်းညီေနာင္၊ သစၥာတရား ႀကီးမားလြန္းလွသူ ေအာက္ခ်င္းငွက္ ေမာင္ႏွံ၊ ေရႊဥေသာ ဘဲငန္း၊ ပ်ားဖြပ္သည့္ ဝက္ဝံႀကီးမ်ား၊ သက္ကယ္ရိတ္ သြားေသာ ေရႊယုန္ႏွင့္ ေရႊက်ား၊ ေက်းဇူး သိတတ္သည့္ ၾကြက္ငယ္ႏွင့္ ျခေသၤ့မင္း၊ ေဒါင္းေယာင္ ေဆာင္ေသာ က်ီး၊ ဆယ္လမြန္ ငါးမ်ားႏွင့္ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔၏ မိုင္ ေထာင္ခ်ီ အိမ္အျပန္ခရီး ပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းတို႔ကို ေငြလသာေသာ ညမ်ားတြင္ ကုကၠိဳပင္ေအာက္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ၌ အဖြားက ေျပာျပ ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မိမိတို႔ အေတြးဥာဏ္ႏွင့္ ရသ ခံစားမႈတို႔ စတင္ ေမြးဖြားလာခဲ့ေလသည္။
ေတာ၏ နိဂံုး၊ ေတာင္၏ ေနဝင္ခ်ိန္ႏွင့္ စီးထြက္သြားေတာ့မည့္ ျမစ္တို႔ႏွင့္ အတူ လက္ဦးဆရာလည္းျဖစ္သည့္ ခ်စ္စရာ့ ျမန္မာမႈ ပံုျပင္၊ ကဗ်ာ တို႔ကို ဆံုးရံႈးသင့္ပါ၏ေလာ။
စမ္းေခ်ာင္းေလး က်ဥ္းလွတယ္
ျမစ္ေလာက္သူ မက်ယ္
ပင္လယ္ႀကီးက အက်ယ္ဆံုး
လိႈ္င္းေတြ တဝုန္းဝုန္း။
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း အရြယ္ကတည္းက ခံစားသိျမင္ခြင့္ ေပးခဲ့ၾကသူ ဆရာဆရာမ တို႔ထံမွ ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္ အေမြမွာ အေသြးအသားထဲ စိမ့္ဝင္ေနခဲ့ၿပီ။
ေတာင္ေတာရယ္သာ
မာလာက ငံုဖူး
တပင္ကို ႏွစ္ပင္ယွက္တယ္
ေက်းငွက္က ျမဴး။
ျပတိုက္ထဲတြင္ ခ်န္ထားရစ္လို႔ မရသည့္ အရာမ်ားစြာကို မည္သို႔ လက္ဆင့္ကမ္း ၾကပါမည္နည္း။ ေနာင္မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ေတာတစ္ေတာႏွင့္ ျမစ္တစ္စင္းေလာက္ေတာ့ က်န္ရွိေနသင့္ပါသည္။
ျမစ္ဧရာ
ျမသားငယ္တဲ့ ေရယမုန္။
ေငြလိႈင္းေတြ ျဖဴစြာႏွင့္
ျမစ္ဧရာ နဒီေၾကာမွာ
ေမ်ာၾကဒိုက္ပံု။
က်ဴဝါးရံု တူစံုကြဲ႔ ေဖာ္ေႏွာ။
ဘံုမတီး ရယ္ႏွင့္
ငွက္ႀကီး ေရႊဝန္ပိုတို႔
ဝဲခိုလို႔ ေမွ်ာ။ ။
အသိဥာဏ္ ႀကီးျမင့္ၾကရန္ အခ်ိန္မ်ားစြာ မေႏွာင္းေသးပါ။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုးတြင္ ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။
ေတာ၏ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းႏွင့္ ျမစ္ေရစီးသံ၏ ဖတ္စာကို လ်စ္လ်ဴမရႈစေကာင္း။
သမိုင္းႏွစ္ေထာင္ခ်ီသည့္ ရာဇဝင္ အဆက္ဆက္ ျမန္မာတို႔ကို ေရခ်ိဳၾကည္ေအး တိုက္ေကြ်းခဲ့သည့္ ထိုထိုေသာ မိခင္ျမစ္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူး တရားကိုလည္း ေစာ္ကားရန္ စိတ္ကူးမွ်ေသာ္ မထားေလႏွင့္။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ သဘာဝကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ တုပျခင္းငွါ မစြမ္းသာ၍။
သို႔ေသာ္ ျပဳစုယုယခြင့္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ေလးေတာ့ ရွိေနပါေသးသည္။
ေက်းဇူးတရား ႀကီးမားသူတို႔ကို ျပန္လည္ေက်းဇူး ျပဳျခင္းတည္း၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းတည္း ဟူေသာ ကတညဳတ၊ ကတေဝဒီ မဂၤလာတရားႏွင့္ အညီ ရွင္သန္ခြင့္ကို ရယူၾကသင့္ပါ၏။ ေလာကတၳစရိယကို က်င့္သံုးသည့္ ရြာသားတို႔၏ ဇာတိပုညႏွင့္ အစဥ္အလာကို ဆင္ျခင္ ၾကပါစို႔။
ထိုထက္ပို၍ ႀကီးျမင့္ေသာ ဥာဏ္ပညာ မရွိၿပီတည္း။
အဖိုးအဖြားတို႔ ခ်န္ထားခဲ့ၾကသည့္အတြက္ မိမိတို႔သည္ စိမ္းလန္း လတ္ ဆတ္ေသာ ေလႏွင့္ ရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ စိမ့္ႀကီး၊ ၿမိဳင္ႀကီးတို႔၏ ရင္ခြင္တြင္ လံုၿခံဳစြာ ခိုနား ခဲ့ၾကရသည္။
ေမြးဖြားလာၾကဦးမည့္ မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ ဦး၊ ရြာဦးထိပ္တြင္ အရိပ္ ေကာင္းေကာင္း မန္က်ည္းပင္ပ်ိဳ တစ္ပင္ႏွင့္ ေအးစိမ့္ေနေသာ ေရခ်ိဳၾကည္ျမ ထည့္ ထားသည့္ ေရခ်မ္းအိုးစင္ငယ္ေလး တစ္စင္ေလာက္ ခ်န္ရစ္ ထားေပးခဲ့ ၾကပါစို႔။
ကမၻာႀကီးလည္း အရိပ္ရပါေစ။
သိန္းႏိုင္
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=articl...
ခ်ိဳေသာ အသီးကို သံုးေဆာင္ ေနရေသးသည့္အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါ၏။ ေမႊး ၾကဴေသာ ရနံ႔ႏွင့္ ဗဟုအေရာင္ ပန္းလက္ေဆာင္တို႔အတြက္ မိမိတို႔မွာ ထပ္တူ ျပန္မေပးႏိုင္ပါ။ ၾကည္ေသာ ေရခ်ိဳေၾကာင့္သာ အမိႏို႔ရည္ကို စို႔ႏိုင္ခဲ့သည္။ အသို႔ ေက်းဇူး တုံ႔ရပါမည္နည္း။ သန္႔ေသာ ေလႏွင့္ ၿငိမ္းေသာ ေအးရိပ္ဆာယာေအာက္တြင္ ပညာခရီး ဆက္ခဲ့ၾကျပန္ပါသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးစြာ တူတူပုန္းတမ္း ကစားႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရး အတြက္လည္း ေက်းဇူးပါ။
အပြင့္အရြက္မ်ား ဆြတ္ခူးျခင္း၊ သစ္သီးဝလံမ်ား ယူသံုးျခင္းႏွင့္ အကိုင္းအခက္မ်ား ခ်ိဳးဖ်က္ရံုမကဘဲ ပင္စည္ကိုလည္း ျဖတ္ၿပီး အျမစ္ပါမက်န္ တူးဆြ ခုတ္လွဲၾကသူတို႔၏ မိုက္မဲမႈ ဒဏ္ကို အားလံုး ခံစားေနၾကရၿပီ။ ေတာကို ခုတ္ခဲ့ၾကသည္။ ေတာင္ကို ၿဖိဳခ်ေနဆဲ။ ျမစ္တို႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို သိမ္းယူခ်င္ျပန္ေသးသည္။
ျမစ္တို႔သည့္ မာယာ မမ်ားခဲ့။ မေကာက္က်စ္ခဲ့။ သူမသည္ စီးဆင္းရံုမွ်သာ။
ေတာတို႔သည္လည္း မလွည့္စားတတ္ခဲ့။ မေျခာက္လွန္႔ခဲ့။ ပံ့ပိုးရံုမွ်သာ။
သန္႔စင္ေသာ ရိုးရာဂီတတို႔ကို ေတာမွာ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ၾကသည္။ စိတ္၏ ရုန္႔ရင္းမႈကိုလည္း ေတာက ေျပေလ်ာ့ေစခဲ့သည္။
ျမစ္တို႔ ေကာသည့္အခါ၊ ေတာတို႔ ကြယ္သည့္အခါဝယ္ လူတို႔ ရိုင္းျပလာၾကမည္။ ကြန္ကရစ္ေတာတြင္ အဘယ္ပန္းတို႔ ရနံ႔ေမႊးပါသနည္း။ ေတာရွိပါမွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္း အရသာရွိမည္။ လူတို႔ အေဆြ ငါးႀကီးမ်ား၊ ငွက္ငယ္မ်ားႏွင့္ သားရဲတို႔၏ နားခိုရာ ေရက်င္း၊ ပင္ျမင့္ယံႏွင့္ ဂူအိမ္တို႔သည္လည္း မရွိသင့္ၿပီေလာ။
စိမ္းညိဳ႕ေသာ ေတာရင္ခြင္ ေနာက္ခံႏွင့္ ျပာစင္ေသာ ျမစ္ဝမ္းအိမ္တို႔မွ ေမြးဖြား လာခဲ့ ၾကသည့္ ပညာရွိ ဦးဇီးကြက္၊ ဆင္ရိုင္းႀကီးကို အေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္ ညီညီညြတ္ညြတ္ အံတုခုခံ ခဲ့သည့္ ဘီလံုးငွက္၊ ကေလးကယ္ဆယ္သည့္ အံ့ဖြယ္ ဝန္ပိုငွက္ႀကီးမ်ား၊ မတူေသာ ပတ္ဝန္း က်င္ေၾကာင့္ အက်င့္စာရိတၲ ကြဲျပားရွာရသည့္ ေက်းညီေနာင္၊ သစၥာတရား ႀကီးမားလြန္းလွသူ ေအာက္ခ်င္းငွက္ ေမာင္ႏွံ၊ ေရႊဥေသာ ဘဲငန္း၊ ပ်ားဖြပ္သည့္ ဝက္ဝံႀကီးမ်ား၊ သက္ကယ္ရိတ္ သြားေသာ ေရႊယုန္ႏွင့္ ေရႊက်ား၊ ေက်းဇူး သိတတ္သည့္ ၾကြက္ငယ္ႏွင့္ ျခေသၤ့မင္း၊ ေဒါင္းေယာင္ ေဆာင္ေသာ က်ီး၊ ဆယ္လမြန္ ငါးမ်ားႏွင့္ ႀကိဳးၾကာငွက္တို႔၏ မိုင္ ေထာင္ခ်ီ အိမ္အျပန္ခရီး ပံုျပင္ ဇာတ္လမ္းတို႔ကို ေငြလသာေသာ ညမ်ားတြင္ ကုကၠိဳပင္ေအာက္ ကြပ္ပ်စ္ေပၚ၌ အဖြားက ေျပာျပ ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မိမိတို႔ အေတြးဥာဏ္ႏွင့္ ရသ ခံစားမႈတို႔ စတင္ ေမြးဖြားလာခဲ့ေလသည္။
ေတာ၏ နိဂံုး၊ ေတာင္၏ ေနဝင္ခ်ိန္ႏွင့္ စီးထြက္သြားေတာ့မည့္ ျမစ္တို႔ႏွင့္ အတူ လက္ဦးဆရာလည္းျဖစ္သည့္ ခ်စ္စရာ့ ျမန္မာမႈ ပံုျပင္၊ ကဗ်ာ တို႔ကို ဆံုးရံႈးသင့္ပါ၏ေလာ။
စမ္းေခ်ာင္းေလး က်ဥ္းလွတယ္
ျမစ္ေလာက္သူ မက်ယ္
ပင္လယ္ႀကီးက အက်ယ္ဆံုး
လိႈ္င္းေတြ တဝုန္းဝုန္း။
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း အရြယ္ကတည္းက ခံစားသိျမင္ခြင့္ ေပးခဲ့ၾကသူ ဆရာဆရာမ တို႔ထံမွ ျမန္မာ့ေရေျမေတာေတာင္ အေမြမွာ အေသြးအသားထဲ စိမ့္ဝင္ေနခဲ့ၿပီ။
ေတာင္ေတာရယ္သာ
မာလာက ငံုဖူး
တပင္ကို ႏွစ္ပင္ယွက္တယ္
ေက်းငွက္က ျမဴး။
ျပတိုက္ထဲတြင္ ခ်န္ထားရစ္လို႔ မရသည့္ အရာမ်ားစြာကို မည္သို႔ လက္ဆင့္ကမ္း ၾကပါမည္နည္း။ ေနာင္မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ေတာတစ္ေတာႏွင့္ ျမစ္တစ္စင္းေလာက္ေတာ့ က်န္ရွိေနသင့္ပါသည္။
ျမစ္ဧရာ
ျမသားငယ္တဲ့ ေရယမုန္။
ေငြလိႈင္းေတြ ျဖဴစြာႏွင့္
ျမစ္ဧရာ နဒီေၾကာမွာ
ေမ်ာၾကဒိုက္ပံု။
က်ဴဝါးရံု တူစံုကြဲ႔ ေဖာ္ေႏွာ။
ဘံုမတီး ရယ္ႏွင့္
ငွက္ႀကီး ေရႊဝန္ပိုတို႔
ဝဲခိုလို႔ ေမွ်ာ။ ။
အသိဥာဏ္ ႀကီးျမင့္ၾကရန္ အခ်ိန္မ်ားစြာ မေႏွာင္းေသးပါ။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔အားလံုးတြင္ ဆင္ျခင္တံုတရားလည္း ရွိေနပါေသးသည္။
ေတာ၏ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းႏွင့္ ျမစ္ေရစီးသံ၏ ဖတ္စာကို လ်စ္လ်ဴမရႈစေကာင္း။
သမိုင္းႏွစ္ေထာင္ခ်ီသည့္ ရာဇဝင္ အဆက္ဆက္ ျမန္မာတို႔ကို ေရခ်ိဳၾကည္ေအး တိုက္ေကြ်းခဲ့သည့္ ထိုထိုေသာ မိခင္ျမစ္ႀကီးမ်ား၏ ေက်းဇူး တရားကိုလည္း ေစာ္ကားရန္ စိတ္ကူးမွ်ေသာ္ မထားေလႏွင့္။
အကြ်ႏု္ပ္တို႔မွာ သဘာဝကို ဖန္တီးတည္ေဆာက္ တုပျခင္းငွါ မစြမ္းသာ၍။
သို႔ေသာ္ ျပဳစုယုယခြင့္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ေလးေတာ့ ရွိေနပါေသးသည္။
ေက်းဇူးတရား ႀကီးမားသူတို႔ကို ျပန္လည္ေက်းဇူး ျပဳျခင္းတည္း၊ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းတည္း ဟူေသာ ကတညဳတ၊ ကတေဝဒီ မဂၤလာတရားႏွင့္ အညီ ရွင္သန္ခြင့္ကို ရယူၾကသင့္ပါ၏။ ေလာကတၳစရိယကို က်င့္သံုးသည့္ ရြာသားတို႔၏ ဇာတိပုညႏွင့္ အစဥ္အလာကို ဆင္ျခင္ ၾကပါစို႔။
ထိုထက္ပို၍ ႀကီးျမင့္ေသာ ဥာဏ္ပညာ မရွိၿပီတည္း။
အဖိုးအဖြားတို႔ ခ်န္ထားခဲ့ၾကသည့္အတြက္ မိမိတို႔သည္ စိမ္းလန္း လတ္ ဆတ္ေသာ ေလႏွင့္ ရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ စိမ့္ႀကီး၊ ၿမိဳင္ႀကီးတို႔၏ ရင္ခြင္တြင္ လံုၿခံဳစြာ ခိုနား ခဲ့ၾကရသည္။
ေမြးဖြားလာၾကဦးမည့္ မ်ိဳးဆက္တို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ ဦး၊ ရြာဦးထိပ္တြင္ အရိပ္ ေကာင္းေကာင္း မန္က်ည္းပင္ပ်ိဳ တစ္ပင္ႏွင့္ ေအးစိမ့္ေနေသာ ေရခ်ိဳၾကည္ျမ ထည့္ ထားသည့္ ေရခ်မ္းအိုးစင္ငယ္ေလး တစ္စင္ေလာက္ ခ်န္ရစ္ ထားေပးခဲ့ ၾကပါစို႔။
ကမၻာႀကီးလည္း အရိပ္ရပါေစ။
သိန္းႏိုင္
http://www.maukkha.org/index.php?option=com_content&view=articl...
No comments:
Post a Comment
အားေပးစကားေလးထားခဲ့ပါ.....